Jutro czeka nas wielkie pakowanie. Nadszedł czas powrotu do rzeczywistości. Trzeba jechać do domu, tego drugiego, dalekiego domu. Praktycznie od razu wracamy do pracy. Błękitnego czeka wyjazd do stolicy, a ja zacznę trening w swoim bagienku. Chcieliśmy wyskoczyć na płaskowyż, popływać w naszym jeziorku (lub nie), lecz chyba będzie to niemożliwe ze względu na brak czasu. Pod naszą nieobecność firma Błękitnego wyremontowała nam zalany salon - dali nową podłogę i położyli tynk i pomalowali ściany. Ponoć nawet ogród został wyczyszczony z całego syfu, który naniosła woda z rzeki. Ja mogę powiedzieć tylko krótkie "wow". a Bzyczek uśmiecha się i powtarza dumnie: "Widzisz! Widzisz! Ha!" I tak będziemy mieć sporo pracy w domu po remoncie. Upłynie sporo czasu zanim uporządkujemy wszystko po swojemu.
Ostatnie trzy tygodnie zleciały nam bardzo szybko. Taki upływ czasu świadczy tylko o jednym - starzejemy się. Z jednej strony chcielibyśmy zostać w Polsce, z drugiej strony chcemy wracać do domu. Tęsknimy za ciepłym klimatem, za palmami, za filozofowaniem w hamaku pod niebem pełnym gwiazd, za małymi rozrabiakami z sąsiedztwa i za wieloma innymi aspektami naszego emigracyjnego życia.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz