Chyba mogę zaryzykować twierdzenie, że za mną 4 dni najlepszego samopoczucia jakie miałem od niepamiętnych czasów. Nic mnie nie goniło, nic nie męczyło, wysypiałem się, zniknął poranny ciężar, który witał mnie po przebudzeniu, wstawałem spokojny i wyciszony. Dni też były inne - lepiej się koncentrowałem, nie miałem gonitwy pustych myśli, nie huczało mi w głowie, nie ściskało w gardle, w pracy byłem sprawniejszy i chyba nawet szybszy. Wczoraj w mieście załatwiłem zaległe sprawy, nieco zmieniłem image u miejscowego fryzjera, a wtorkowe popołudnie i wieczór spędziłem u Brązowookiego. Wróciłem także do porzuconej kiedyś historycznej książki o egzekucji Romanowów. Chciałbym ją skończyć i wrócić do książki o Hawkinsach, także porzuconej przez złe samopoczucie... Chciałbym, by spłynęło mi jeszcze kilka dobrych dni, by był choć taki piątek, gdyż znów umówiony jestem z Lemurem Brązowookim. Może się nawet do kina wybierzemy...
Wczorajszy wieczór spędzony z Brązowookim wlał we mnie odrobinę ciepła i uśmiechu. Było daleko po północy, jak poszliśmy na... kebab, a potem wracaliśmy, jak dość często się zdarza, gadając i śmiejąc się z rękoma opartymi o nasze ramiona... Do domu wróciłem prawie o 4 rano... Zaczynam lubić te małe chwile szczęścia. Szkoda że improwizacja zwycięża...
