Nie spaliśmy zbyt dobrze. Błękitnooki wstawał, pił wodę, wpatrywał się w okno, próbował czytać książkę, wzdychał i kręcił się na łóżku. Jego niepokój wpłynął także na mnie - przerzucałem bez celu programy, wpatrywałem się w sufit lub obserwowałem, jak krząta się po domu.
Nasza walizka już spakowana, garderoba przygotowana, bilety wydrukowane, karty pokładowe w paszportach. Nadszedł czas powrotu do rzeczywistości. Koniec urlopu. Najpierw wylatujemy z Pyrzowic do Luton, przemieszczamy się na Heathrow, skąd, po dziewięciu godzinach oczekiwania, udajemy się w prawie dwunastogodzinną podróż do Sao Paulo. Do Belo dotrzemy pociągiem.
Bzyczek dziś cichy i skoncentrowany. Jeszcze sprawdza, zagląda, przekłada i pyta: "A gdzie to włożyłeś? Czy to już spakowane? "Nie wiesz, gdzie jest mój...?" Jest on nieraz upierdliwym perfekcjonistą, który dokładnie sprawdza coś po kilka razy. Prawdę mówiąc mam to samo i jeśli coś mi się nie zgadza, potrafię na 15 minut przed wyjściem z domu rozpakować całą walizkę i sprawdzić to, co mnie męczyło. Pomimo to - uwielbiam jego trajkotanie, ciągłe krzątanie się i sprawdzanie wszystkiego.
Zapowiada się dziś ładny dzień. Chcemy jeszcze wybrać się do biblioteki i na spacer do parku, by po raz ostatni w tym roku skosztować miejscowych pysznych włoskich lodów.
Nasz pobyt w Polsce dobiegł końca. Wracamy do domu. Kolejnego blogowego wpisu dokonamy z Belo Horizonte. Cheers!
To będzie wyczerpująca podróż. Ale najważniejsze, że razem:).
OdpowiedzUsuńUrocze. :) I sympatyczne!
OdpowiedzUsuńTeż tak mamy z tym pakowaniem!
(nieco kojarzy się z naszymi "Drzazgami", co pokazuje jakie zaskakujące i miłe przypadki się zdarzają! :)
Bezpiecznej podróży do domu.
OdpowiedzUsuńwszystko co dobre kiedyś się kończy, niestety! heh, łagodnego powrotu do rzeczywistości :)
OdpowiedzUsuń