Najpierw dostałem smsa: "Przyjdę wieczorem". Czekałem w napięciu, gdyż wiedziałem, że prawdopodobnie stało się coś poważnego. Przyszedł. Usiadł w fotelu i po chwili oznajmił: "Odchodzę. To koniec. Lepiej będzie, jak mnie znienawidzisz." I wyszedł, a ja stałem, niemy i ogłuszony, i patrzyłem za nim, jak zbiega po schodach i znika w ciemności (fr. Snu 212).
Dziś mija siódmy rok bez Elbiego. Siedem lat to szmat czasu. Siedem lat to koniec i początek pewnego cyklu w życiu każdego człowieka. To czas wymiany biologicznych i fizycznych elementów naszego ciała, to także czas wymiany pewnych aspektów psychicznych i osobowościowych. Stajemy się nowi, inni, zachowując przy tym starą formę. To genetyczna pamięć komórek decyduje o trwałości i zmienności. Po okresie siedmiu lat jesteśmy nadal tacy sami, lecz zarazem inni niż poprzednio.
Gdyby zdarzyło mi się wkrótce uścisnąć dłoń Elbiego, wówczas spotkałyby się dwie obce dłonie, dłonie, które kiedyś się znały, nie znając się teraz. To samo by było z jego niebieskimi oczyma - blask ten sam co siedem lat temu, lecz całkiem nowy i jeszcze mi nie znany. Stałby przede mną nowy Elbi z nowym błękitnym spojrzeniem.
Ale czy dane mi będzie poznać Go na nowo?
Tęsknię za nim bardzo mocno.
Pozwól mu odejść. Serdeczności
OdpowiedzUsuńNo dobra, bo u mnie to wszystko w biegu i czasami nie czaję ocb. Może raz wyjaśnij mi, abym pamietał na przyszłość. Masz nowego faceta, a tęskisz za starym? Pomijam przemiany biologiczne.
OdpowiedzUsuń